تنهايي

گيجم
كسل و بيحال هستم.
حوصله هيچ‌كس حتي خودم را ندارم.
دارم آهنگ متال گوش مي‌دهم شايد با اين سوهان بتوانم خراشهاي اعصابم را صاف كنم.
به كسي نياز دارم كه دوباره اميد زندگي را در من زنده كند يكي كه سرشار از زندگي باشد كسي كه وقتي به او نگاه مي‌كنم زيباييهاي زندگي را ببينم.
اين تنهايي را هم دارند از من مي‌گيرند بايد بروم و تنهايي در جمع را تجربه كنم.