Imagine

نمي دانم كه آيا آهنگ Imagine جان لنون را گوش داديد.

حرف دل خيلي از ما ايرانيها و مردم مظلوم جهان را ميزند.

تو آهنگش ميگه فكر كنيد كه بهشت و جهنمي وجود نداشته باشه و همه براي حال زندگي كنند.

فكر كنيد كه كشوري وجود نداشته باشد و چيزي براي كشتن و يا كشته شدن وجود نداشته باشد. و مذهبي هم نباشد و همه در صلح زندگي كنند و ....

جالبترين مردم

دنياي جالبي است و در اين دنيا مردم جالبي وجود دارند كه جالبترين آنها ايرانيان‌اند.

گاهي اوقات از رفتار اين مردم در تعجب مي‌مانم.

كساني كه تا ديروز بر سر انجام كاري اسرار مي‌ورزيدند و براي انجام آن بي‌تابي مي‌نمودند امروز با اجراي آن و كمي سختي از مخالفان مي‌گردند.

چه زود اين مردم صحبتهايشان را به فراموشي مي‌سپارند.

اعلام جرم

اين چه دنياييست كه به گروهي همه چيز ميدهد و گروهي را از داشتن ارزانترينها محروم مي‌دارد.

به گونه‌اي مي‌ماند كه انتقام كساني را كه به آنها همه چيز ارزاني داشته از ديگران مي‌گيرد.

انگار كه دنيا هم، زورش به توانگران نمي‌رسد. پس تنها راه، زور گرفتن (انتقام) بر ناتوانان است.

اي كاش عدالتكده‌اي موجود بود كه توانايي گرفتن حق تو را از دنيا داشته باشد.

دنيايي كه اگر زورش برسد تا سر حد مرگ پيش مي‌رود و در پايان، پس از مرگ، بدون نشانه‌اي جز خودكشي از محل مي‌گريزد.

شكايت

اي كاش كسي به من شاد زيستن و يا حداقل زيستن را مي‌آموخت.

زيستن دشوارترين و شاد زيستن غيرممكن‌ترين كار جهان مي‌نمايد.

تا كي بايست اين دشواريها را تحمل نمود؟

آيا مي‌توان بر آنها فائق آمد؟

انسان موجود عجيبي است.

هر دفعه با خود شرط مي‌كند كه اشتباهش را تكرار نكند اما به سرعت آن را به فراموشي مي‌سپارد.